Zimowy monarcha

Otoczona mgłami wiecznie zielona wyspa chroniona była przez długie lata przez bogów. Pełna gęstych zarośli, pastwisk, na których wypasano owce i rzek, meandrujących swoimi korytami tak, by trafić do morza wydawała się żyzną krainą, gdzie życie powinno było płynąć spokojnie dostosowując się do rytmu pór roku i świętych obrzędów, prowadzonych przez druidów.

Żyzność wyspy okazała się jednak być także jej zgubą, przyciągając do siebie Rzymian z religią chrześcijańską i Saksonów, głodnych ziemi. I choć Ci pierwsi odeszli, pozostawiając po sobie jedynie miasta, drogi i mosty, to już Ci drudzy zagarnęli dla siebie sporą część wyspy, nazwaną przez rodowitych mieszkańców od tego czasu Lloegyrią, Utraconymi Ziemiami.

Rozważna i romantyczna

Czasy okołowiktoriańskie cieszą się w dzisiejszej opinii niezwykle pozytywną opinią jako pełne elegancji i przestrzeganej towarzyskiej etykiety, budząc często tęsknotę za niedostępną nam przeszłością. Piękne suknie, surduty i konwersacje dotyczące sztuki to jednak jedynie niewielki wycinek z obrazu ówczesnego życia. W poznawaniu epoki pomagają powieści z wspominanych czasów, w tym książki jednej z najpoczytniejszych autorek z tamtych lat, jaką jest Jane Austen.

Debiutowała powieścią Rozważna i romantyczna, do której pierwsze szkice powstały, gdy Austen miała 19 lat. Pierwotnie te notatki nosiły tytuł Elinor i Marianne od imion dwóch sióstr, będących bohaterkami tej powieści.